Gedichten.
Op deze pagina vindt u een aantal gedichten geschreven door Eexters of die gaan over Eext en haar inwoners.
Klik op een gedicht om deze te lezen. Klik na het lezen ergens op de pagina en u komt weer bij deze
inhoudsopgave. Heel veel leesplezier!
Vrijheid
Vrijheid is neeit zo ver te zeuken
’t Is altied heul dichtbij
Want wat er ook gebeurt
In wat je denkt, daor ben je vrij
Of je now laacht of reert
Wied vot bent of dichtbij
’t Maokt allemaol niks oet
In wat je denkt, daor ben je vrij
Wat of de meein’s j’ok andoet
Of van je zegt, ’t geeit allemaol veurbij
Eén ding blef altied van je zulf
In wat je denkt, daor ben je vrij
Lucie Oosterhof
Afscheid van Eext
De kerkklok luidt, het orgel speelt, de kist wordt uitgedragen
Na vijf jaar wachten, geduldig en trouw
Eindelijk herenigd met zijn vrouw
Het was genoeg, zijn tijd was om, er was niets meer te vragen
Voor mij begint een nieuwe tijd, ‘k kan er nog moeilijk over praten
Mijn jeugd in Eext, mijn ouders, mijn thuis
Ons kerkje, de schaapskooi, het hunebed, de Kluis…
Dat is voorbij, dat is nu weg, dat heb ik achter mij gelaten
Voor mijn gevoel ben ‘k Eexter-af, er is een breuk gekomen
Dat geeft een leegte, een stil verdriet
Dat steeds zal blijven, hoe je ’t ook beziet
Gelukkig ben ik met mijn gezin in de Achterhoek opgenomen
Haast net zo mooi, haast net zo goed en prima om er te leven
Maar toch, lief dorpje van mijn jeugd
Er is maar één Eext en ’t doet me deugd
Naar jou terug te kunnen gaan, al is het dan maar voor even
Dineke Wessels-Okken (28 maart 1997)
De kluis
Daor doe je meestal dingen in
Waor je heul arg wies met bint
Kostbaorheden die je nao an ’t hart ligt
Of papieren die je belangriek vind
Hier in’t loug zatten ze met een vraog
How kun je now je vleis en greunte bewaoren
D’r kwam een gebouw met allemaol vriezers d’r in
Een nij begrip, De kluis was geboren
Elk die er zun vriezer van huurde
Har zien eigen sleutel bij de haand
Zo weur alles in plestiek puuties daon
Kunnen de weckflessen an de kaant
Mor de tied holt gien schoft vanzölf
Zun ding in hoes was toch ok wel ’n gemak
Dus kwam het spullegie leeg te staon
Kwam de vraog , wat mot er now underdak
In de kluis
Daor doe je meestal dingen in
Met verhaolen die neeit verloren mugt gaon
Die kwammen ze hier genog integen
En zo is het museum ontstaon
Zo kun zeein how ‘t vrouger bij de kapper was
De stelmaoker, de bakker of de smederij
Een deftige stijlkaomer hebt ze d’r ok
Zo komt vervlogen tieden veurbij
Kinder vind er ok schoulbaankies
Waor ze met een griffel op een lei mugt schrieven
Zeeit aap, noot, mies en prachtige plaoten
Vernuvert zuch best, kunt hier urenlang blieven
Een maqette oet 1754 zo as Eext vrouger was
Umzeumt deur de heide en glooiende es
Hier en daor verstild een hunebed
Zo krieg je een heuile geschiedenis les
In de kluis
Kregen zo doezend dingen een plekkie
Waorvan in ’t bladtie maangs verhaolen staot te lezen
Zo kun je toch wel stellen met mekaor
Da’j op het Museum heul zunig en wies moet wezen
Lucie Kremer
Zeuven naomen.
Een grote steen
Midden in 't loóg
Zeuven naomen er op
Zie trokken een zwaore ploug
Elk jaor veer Mei
Gedenk wij in een stil moment
Dat deze mensen deur geweld
In de oorlog umbraacht bent
Een grote steen
Oet het Drentse zaand
Zo bent de naomen, weer
Verweven met heur laand
Lucie Kremer
Eindelijk.
Eindelijk,
Kwamen ze binnen rollen
De tanks en auto’s vol soldaoten
Oetzinnig zwaaiend met vlag en wimpel
Stun ‘t volk te zingen langs de straoten
Eindelijk,
Wazzen wij bevrijd
Van een oorlog zwaor en stoer
Vrij van het haokenkruus
Van glimmend zwaarte stevels
Vrij um te praoten
Te leven zunder angst
In donkere duustere tied
Laag de vijand neeit meer op de loer
Eindelijk,
Kwam de waorheid an ‘t locht
Te gruwelijk um over te praoten
Deur martelen, gas en moorden
Hebt doezenden heur leven laoten
Eindelijk,
Nao zoveul jaor
Kiek wij nog is weerum
Herdenk wij
En gedenk wij
De mensen die veur
oous streden hebt
Want eindelijk
Wazzen wij vrij
Mor vergeten doe wij niet.
Lucie Kremer
Mien knopentrom
Ik heb een grote trom vol knopen
Knoopies klein en knopen groot
Knopen in allerhande kleuren
Blauw, geel, sang en rood
Eènkeln zit nog vaast op ’t kaortie
Waor nog dreei of vief op zit
Der bint goenent bij met tweei
Mor ok waor veer gatties in zit
Zie ligt allemaol op taofel
Kleur bij kleur en soort bij soort
Die zwarten met veer gatties
Zaten an opa zien boksem-boord
Die grote zwaarten heurden an een blauw jassie
De middensoort an een klettervest
Ok nog een jampottie vol met boezeroenen-knoopies
Ik weeit het allemaol nog best
Die platte witten
Zaten an eein van de wichter heur rokkies
Daor haar ze toen een blousie bij
Van krinkelstof met blokkies
Dizze langen bint van een aander tied
Die bint van een houtje-touwtjes-jas
Dat was een jas met capuchon
In de winter kwaam die gooud van pas
Daor ligt ok nog lui-wieven-knopen
Die haar Wemelie ok te koop
En nog verpleegsters-knopen
Die kunden ok an een kussensloop
Ik kiek nog is naor aal die knoopies
Rood, geel, blauw en sang
Weggooien, nee dat kan ‘k beslist neeit
Het is spaoren wèest, haost een leven lang
Diny
Vuurwaark
As vuurwaark
Spettert ze oet de waal
De bossen in volle blui
Net of de winter neeit bestun
Heur takken
Wit en zwaor van bloesem
Waaiert oet as ’n vuurpiel
Naor de waarmte van de zun
Het tere greuin
Tussen aal dat wit
Verlus zichzulf in kleur
Van een pril en nij begun
Lucie Kremer
Kindertied
Aole diggels zeuchten wij
Met bloempies en golden raandties
Wat spei d’r op en poetsen mor
Dan warren ze weer net as nij
Oous hoeszie hadden wij in ’n dreuge sloot
Met wat kisties en aander gerij
De diggels in oetgegraoven richels
Zo gruiden wij op, weuren wij groot
In ’t veurjaor kregen wij de kriebels in ’t gat
Dan lokte het veld en de vrijheid
Op klompen over ’t zandweggie gungen wij
Aoventuurlijk naor ’t Westerholt op pad
Daor bluide ’n zee van witte sterregies
Zeuchten eier en kikkerdril
Gungen pootie baoden in ’t heldere waoter
En keken naor ’t spel van de schrieverties
Dan weuren wij meui en legden oous deel
Heurden iemen en ’t zingen van de vogels
Zagen naost de gaogel de katties
Die geel wazzen en zwaor van ’t stoefmeel
As ik naor dit alles weerum kiek
Heuil zaachies ’n klein beetie votdreum
Dan komp er ’n glimlach vol weemoed
Wij warren met niks toch riek
Lucie Kremer
Hoelang nog…
Nog loopt de beeeist in ’t kaampie
Nog stront de boer op ’t laand
Nog mag e kunstmes strooien
Nog hef e ’t in de haand
Nog fluit de vogels in de bomen
Nog staot de baarms vol met fluitekruud
Nog zeei de Aa in ’t stroomdal stromen
Nog heur wij ’t zoemend muggengeluud
Hoelang zal dit moois nog duren
Hoelang heb wij nog de tied
Hoelang kun wij zo nog deurborduren
Hoelang nog… wij weet het niet
Geert Enting.
Oprumen
Ik daachde bij mij zòlf, ik moout is gaon oprumen
Begun mor met de poef, daor zit heeil wat in
Ik kiek der is in en dèenk
Hef ’t eigeliek wel zin
Alles geeit der oet, de poef is leeg
Schoonmaoken met een sloffe lap
En noou oprumen en weggooien
Dat is de volgende stap
Een puutie met allerhande lintties
Die moout ik toch mor bewaoren
Zo ook die bossies kaant
En ok die klossies met glitter gaoren
Daor is nog een deuizie met kerstversiersel
En zulvern slingers en een mooie piek
Sterregies en engelies, zòlfs spatters
En ballen, allemaol ongeliek
Ik blief in gedachten zitten
Dèenkend an verlieden tied
Wat is der toch veul veraanderd in die jaoren
Der was vreugde mor ok verdriet
Het zul allemaol in de container
Hef dat eigenliek wel zin
An alles hangt toch een herinnering
Dus alles geeit de poef weer in.
Diny
Twintig jaor tiedschrift
Het Eexter Historisch Tiedschrift
Besteeit al twintig jaor
Met hulp van oouze leden
Gungen wij langs dòrpen en steden.
Versies, gedichten en verhaolen
Tweeitaolig leuiten wij dit deur het tiedschrift dwaolen
Met foto`s en met teeikeningen
Van noou, en herinneringen.
Recepten veur soepen en veur brij
Eten en drinken veur aold en nei
Stamppotten, snert en stip in `t gat
En hoou zetten wij vroouger de sniebonen in `t vat?.
Aole advertèenzies en de priezen van toen
Want vroouger en ok noou, draait er veul um de poen
Der wordt nog wel is zèegd: Die goeie aole tied
Mor aal oous gerief wilt wij neeit weer kwiet.
Aole gebruken, bij rouwen en trouwen
En ok de beteeikenis van aole gebouwen
De levensgeschiedenis van meènsen in vredestied
Mor ok die van èenkeln met oorlogsverdriet.
Wij viert noou oous twintigjaorig bestaon
En wilt geern vol goeie mooud wieder gaon
Hulde an de bezòrgers die oous aal die tiedschriften anlangt
De redactie zeg tegen aal die metwaarkers: HEEIL STIEF BEDANKT.
Diny Vedder-Bruins
Zummer
Zummer
Waarme zummer
Zo oneindig wied
Hoge blaauwe lochten
Laot je zaachies dreumen
Drieven deur de tied
Kleine witte wolkies
Zweeft as’n sukkerspin veurbij
Hommels zeuikt naor hunnig
Zoemt in koor allen veur mij
Zummer
Waarme zummer
Zo oneindig wied
Zun moment met’n golden raandtie
Wil ik inliesten veur altied
Lucie Oosterhof-Kremer
Veer mei
Veer mei, de dag van herdenking
Het gebeurt hier ieder jaor
Dat much wij nooit vergeten
Wij bint het verplicht met mekaor
Oorlog, wij zeeit het aal daog op televisie
Wied vot, toen dichtbij, al waren wij nog kind
Wij weeit het nog en hebt ok zeein
Dat onschuldige mèensen oppakt bint
Angst, verraod, alles mus stiekum gebeuren
Het zwiegen weur oous vroo leerd
Zo wus je al gaow wat gooud was
Of verkeerd
Ik dèenk nog vaok an die olders
Die heur kinder braachden naor de trein
Op weg naor een pleeggezin in de vrumde
Enkeln waren nog zo klein
Dammiet staot wij met mekaor
Tweei minuten stil bij ”De Steen”
Allen met dezòlfde gedachte, Vrede, komp der nog is
Vrede in de heeile wereld, veur iedereein?
Diny Vedder-Bruins
Oous poesie
Oous klein zwaartgries poesie
Speult met een nòg kleiner gries moesie
Zie hef hum kregen van heur mam
Die der met oous toen oetkwam
Mamma poes vung dat moesie in de slaot
Kun het hòst niet kriegen en wur slim kwaod
Zie dee eein oethaol met heur rechterpoot
Daor kun dat moesie niet tegen en was vot dood
Noou is dat dooie grieze moesie
De speulbal veur oons klein zwaartgries poesie
Geert Enting
Annechien Vedder (1893-1980)
Ik teken haar portret met trage woorden
bedachtzaam, zoals zij ze sprak. Haar ogen
bewogen achter brillenglazen. Buiten togen
wolken over zomers land. Wij hoorden
wonderlijk bijeen. Het zelfde perspektief
hield ons gevangen. Als wij ‘vroeger’
zeiden, was het of wij namen droegen
van mensen – lang gestorven – die ons lief
waren geweest. Dat werd ons ritueel:
De dood bezweren, het sterven mores leren
door vaste werkwoordsvormen om te keren:
Voltooid verleden werd weer heden. Veel
bleek enkelvoudig. De wereld werd één huis,
waar vader woonde. Zij bracht mij er thuis.
Gerard Nijenhuis
De aole meulenstee
As kind speulde ik vroouger zo geern bij de meul
Met wat kinder oet de buurt zaag men oous veul
Daor gung een klein flinten straotie met wat barkies an de kaant
Een heeil smal slootie met wat blooumpies beraand
Dat leuip naor de meul die daor stun in de wind
En dan speulden de wieken as de jeugd van een kind
De mulder die maolde hier aal zingende zien graon
En wij as kinder waren daor neeit weg te slaon
De oele meul weur toen sloopt mor de heide die bleef
Dat is dan de plek waor ik noou nog op leef
Wij kochden die meulenstee met dat grote stuk heide
Bint noou 65 plussers en wij woont hier nog beide
Zo weur dit stuk heideveld èeinmaol ontgonnen
En hebt wij in oous leven hier de draoden van sponnen
Al moout wij ok laoter hier nog is vandaon
Het laand van de meulenstee blef hier wèl bestaon
W. Dontje-Hoving (Gieterstraat)
De Gieterstraot
’t Hek steeit op straot, ’t is gien gezicht
Daor niet meer langs, dat is oes plicht
Men vrag zich af, kan dit bestaon
Moet wij hierin berusten gaon?
Wij hebt gien op- en ofrit meer
Aal daags die grote omhaol weer
Die daogs naor Gieten klimmen mot
Hef dan ok mor een angstig lot!
Men krig dan van die spanning hinder
Want ’t hart en zo wordt hiervan minder
Een scholkind zien wij nog asmaanks
Die krup an ‘d kaant bij ’t slotie laangs
Dat geet dan ok, zo lang as ’t geet
Zie waogt er op, das heur het verbeet
Ee mugt ok heur’n, wel of ie heurt
Men zeg, dit is nog nooit gebeurd
Hier had een tunnel motten weez’n
Dan gung men nooit meer over d’hees’n
Mor wij geleuft en blieft mor hoop’n
Dat de straot weer eenmaol aans zal loop’n
W. Dontje-Hoving (6 maert 1974)
De grafkelder van Eext
Benauwend bint de klaanken
Die oet de holle ruumte klinkt
Vanunder zaand en steeinen
Veroorzaokt deur de iezern punten
Van lange stokken
Op zeuik naor bruukbaore verharding
Veur weg en pad
As deur reuzenhanden deelvlijd
In een ovale ronding
Steein an steein
De Staonders in ’t gelied
Dekt met tweei grote platte zwaarvers
Verweven tot een heuvel
Deur zaand, gras en hei
Een smalle gang gef an
Het pad waorlangs de strieders
Scheidden van het aordse leven
En stillijk bleven
Op de stee van waoroet heur
Langere reis begunde naor
Het veld van eeuwige jaacht
Nog aaid ontbrek de daarde deksteein
Onterend veur de grafkelder
Bruukt deur geweeitenloze barbaoren
Veur eigen gerief
Zult de strieders oet ’t verleden
Ooit de rust vinden
Waor zie recht op hebt
Geert Enting
De vlinders van afd. A (hartbewaking)
’t Is rustig op de zalen
De dag is weer ten end
Opeens, een roep, weg is de rust
Er wordt door iedereen gerend
Het hele team is in de weer
Als vlinders in de lucht
Ze fladderen steeds maar heen en weer
Met in hun hart een zucht
De witte vlinders met hun kennis
En vele apparatuur
Ze vechten voor een mensenhart
Doch soms werd dit te duur
De vlinders in het wit
Ze doen nog steeds hun best
Doch kregen ondanks heel veel strijd
Een nul op hun request
De stemming is gedrukt
Er wordt niet veel gezegd
Om alles te kunnen is voor hen
Doch ook voor niemand weggelegd
Opnieuw staat weer het team paraat
Met spanning op ’t gezicht
Er wordt gefluisterd, het is al laat
De lamp geeft nu half licht
En in het donker van de nacht, denkt men
Wat is toch broos het leven
De wens om altijd hier te zijn
Is niemand ooit gegeven
Bedankt, gij vlinders van de dag
En ook gij in de nacht
Voor al uw hulp en steun
Door u tesaam aan mij gebracht
Roel Wessels (mei 1979)
Gries met een golden raand
Ooit in een gries verleden: 1948 wel te verstaon
Bin wij met zien allen naor de Legere Schooul toe gaon
Eerst bij juffer Sterenborg in ’t lokaol
De eerste woorden leez’n en schriev’n deed’n wij allemaol
Zo leerden wij ook muzikaol dingen
We kreeg’n zelfs een ciefer op ’t rapport veur zingen
Toen kwam’n wij bij Meester Van Dam in de klas
Doezend keer heurden wij dat ie een theedrinker was
“Ik lust gien thee” ruip e en daornao, ach en wee
Mor Meester Van Dam lust wel een heule pot vol thee
Gymnastiek was zien grote liefhebberij
Als ’t kold was, zelfs in de klas met de aarms .. veur, hoog en opzij
Daornao kregen we Meester Niewold veur de leste jaoren
Om alle kennis wat oetgebreider te vergaoren
We leerden wat van de natuur en hie gaf ok goeie raod
Bij het opzeggen van ’t gedicht, “er hangt een spinnetje an een draod”
Ja … ’t is nostalgie zoals op allerlei terrein
Ok de tied van ous jeugd, mor ’t was bijzonder fijn
Met weinig middel’n kun’n wij speulen en hadden snel vertier
Met bok, bok, hoeveul hoorns en knikkern hadden wij veul plezier
Daornao mussen wij oous op ’t serieuze leven richten
De mode was …, leren …, kost verdienen en as ‘t kan een gezin gaon stichten
In die periode van oous bestaon
Hef de schooul oet Eext als basis goed voldaon
Ook de gemeenschapszin in Eext ervaoren en geleerd
Heb ik althans, vaok gepropageerd
Wat vroouger gooud was, heuf tegenwoordig ok neeit verkeerd te wezen
Dat heb ik van Éexters leerd en ’t is ok vaok bewezen
Wij gingen nao de legere schooul als kinder oet elkaor
En vandaog bin wij, op de leeftied van opa’s en oma’s weer bij mekaor
Vandaog na 50 jaor spreek wij sommigen weer
In dit restaurant, vroouger ’t hoes van Luut beer!
De afgelopen 50 jaor bint de ervaoringen veur ieder verschillend west
Mooie, malle en moeilijke dingen, ieder kent zien eigen het bèest
Vandaog heb wij alles nog is op kunnen haolen
En heb wij genoot’n van elkanders verhaolen
Klasgenoten …
Misschien is deze dag niet spectaculair en komt er niks van in de kraant
Mor veur de organisatie en hopelijk veur’n ieder een dag met ’n golden raand!
Geert Hoving Rzn. (reünie 2005)
Weerum
’t Was kold, bar kold
De locht hung zwaor over ’t laand
Een straffe stieve oostenwind
Benam je d’ aodum bekaant
Daor leupen wij
Dik ingepakt, stevig de pas d’r in
Met zien twee beiden een endtie um
Oma, gezellig mit heur kleinkind
Even slootie springen
Met ’n anloopie tot an de raand
Sprong ze licht en rank as ’n hinde
Zunder mankeren naor de overkaant
’n Endtie wieder reuip ze
Zul wij mor een stukkie overslaon
Deur ’t bossie geeit wat sneller
Dan kun wij ’n beetie schoelen gaon
In ’t bossie, eerder ’n veentie
Laag ies mooi glad en zwaart van kleur
Even proberen of ’t hollen kun
’t Gung good, wij zakten er neeit deur
Wij gleden op ’t ies met oosz beiden
Heuilendal oetgelaoten blied
Even was ’t weer net as vrogger
Was ik weerum in mien kindertied
Lucie Oosterhof-Kremer
Het hunebed
Tweei riegels dikke steeinen
Naost mekaor
Met der bovenop een deklaog
Maokt het hunebed klaor
Het is het graf van een edelman
Die hier is verbraand
Ok toen was der al verschil
In rang en staand
Noou speult er de kinder
Zie klimt en zie rent
En die van ‘d eein steein op ‘d aander springt
Die veuilt zuk een vent
Veur de toerist is het een pleisterplaots
Um te schaften of veur een petret
En meeinig bruudspaor wordt daor
Op de video zet
Veul oldheden wordt der stolen
Men zegt vaok, dat dat noou mot
Mor eein ding is zeker
Hier loopt ze oous nooit met vot
Diny Vedder-Bruins
Het is stil
Het is stil in Eext
Gien brullende motoren of
Sikken die mekkert
Het is stil in Eext
Gien patat met mayonaise of
Frikandellen en broodje vlees
Het is stil in Eext
Gien peerdehoefgetrappel of
Langszoevende bedden
Het is stil in Eext
Gien brink vol zingende mèensken of
Trektochtleeid
Het is stil in Eext
Eer aj ’t weeit is ’t Sunterklaos of
Old en nei
Wat heb wij ’t drok had van ’t jaor
Geert Enting
In memoriam Klaas Korpershoek
Niets is zo stil als nu ons dorp. Zo stil als dood
is en verdriet dat groter is dan woorden
Kinderen hielden hun adem in toen zij het hoorden
Toch leek die nu is heengegaan zo sterk en groot
Ik hoor het gonzen van zijn stem. Als hij iets zei
had het gewicht. Zijn woorden stonden recht
en hielden stand. Hij had beslag op ze gelegd
Daardoor leek hij zo machtig en zo vrij
Wie kan begrijpen dat opeens zo’n overmacht
aan zwijgen op hem viel dat hij het woord verloor?
Wie die dit hoort, voelt zich machteloos
Omdat hij heen moest gaan in ’t diepste van de nacht
Toch zal het dorp dat stil is en verslagen
Zijn naam bewaren en dicht bij zich dragen
Gerard Nijenhuis (1978)
In memoriam “ ’t Febriek”
Het is met oes febriek gebeurd
De piep zal neeit meer roken
Het heeil gebouw dat is now weg
’t Is almaol of ebroken
Wel har dat daacht, dat ’t zo zul gaon
De heeile boel lig tegen de vlakte
De piep die veul op11 april
Toen een staof dynamiet hum knakte
Een doffe dreun, daor gung de reus
Hie har de stried verloren
Het hoogste punt van Eext was weg
Dat punt is now de toren
Zun vittig jaor hef hie daor staon
Wij zult hum eerst wel missen
Bij ’t dwaolen deur de es of over ’t laand
Je kunnen je nooit vergissen
Het was een punt dat gaf holvaast
Zun piep dat was een baoken
Hie rookte de leste tied neeit meer
Veur dreei jaor mus hie dat al staoken
Wat was der een volk op 11 april
Je kunnen ’t ok in de kraant ja lezen
Een heeile boel hebt toen de piep
De leste eer bewezen
Jt. Enting (11 april 1980)
Kerstfeest.
De kerstdaogen naodert
Dat gef heeil wat drokte van te veuren
Wat zul wij eten en drinken
Der is genog te koop in aale smaoken en geuren.
Met het heeile gezin naor de kerk gaon
Met die traditie is het al lang gedaon
Ik zeei mij nog as kind met de leiding van
de zundagschooul, de kerk binnengaon.
Under het zingen van: Luid klokjes klingelingeling
Zagen wij die grote mooi versierde kerstboom staon
Met echte keersies die dan brandden
Dat beeld zal ik nooit vergeten gaon.
Wij zungen met zien allen van ,,Het kindeke,
Nu zijt wellekome en Stille nacht,,.
Aof en toou weurden wij trakteerd
Op kerstkraansies en zo, an elk kind weur daachd.
Wat de domnee vertelde
Dat begrepen wij neeit allemaol
Mor wat de juffrouw oous veurlas
Dat was toch zo mooi, dat was nog is een verhaol.
As de deeinst aoflopen was, weurden wij bij de oetgang verrast
Met een sinaasappel en een booukie veur `t heeile gezin
Waorin je kun lezen, puzeln en kleuren, mor de mooiste was
veur je zòlf, zoas: Gerdientje, Geertje, Meester Bikkel en Tim.
Dat was nog is Kerstfeest
Ik vergeet het nooit, het versie Luid klokje kling
Die sinaasappel, die kraansies, dat booukie
Het is allemaol HERINNERING.
Diny Vedder-Bruins
Lèeste gang
Veurzichtig kies ik de woorden
Die ik zeggen zal nao de stoere gang
Oet het örgel klinkt nog wat akkoorden
Een traon welt op, wat duurt het lang
Wij gaot her nao, een lange rieg
Een enkel woord wordt stilligen zegd
Veul geeit deur mij hèn … ik zwieg
As de bloemenpracht op de kist wordt legd
Een woord tot aofscheid, een lèeste groet
Wij steunt oous an mekaor
“Het leven geeit wieder, hol altied moed”
Zie zee dat vaok … tot ik heur verloor
Geert Enting
Lucas die as
Een winkel blef nou leeg staon
D’r löp gien mèens meer
Maank de spullen
D’r komt gien verhaolen meer
Die d’r an vaast zaten
Verhaolen waorin jaoren
Waorin ok de jaoren
Dat e bij mien pap en mam
An en in hoes kwaam
Met de daogs daorveur
In het booukie
Bestelde bosschuppen
Met een rollegie slik d’r bij
Veur mien breur en mij
Van die greuine, roze, rooie en witte
Snoeppies
Hij haar een alpinopet op het heufd
Hij laachte
Hij kwaam oet zien volle winkel
Zien volle kleine winkel
Die blef nou leeg van hum staon
Hij is oet de tied
Zien winkel was dat al jaoren
Maor bestun nog aal;
Verhaolen vaast an spullen
Verhaolen levend in zien stem
Verhaolen vastholden
Deur Lucas
Die as nou zien verhaol ofsleuten hef
Zwiegend
Gaot de verhaolen spreken
In wèel hum kèend hebt
Ik heb hum kèend
Hij kwam bij oous an hoes
Oet zien volle winkel
Die as nou leeglöp
Die as nou leegsteeit
Die as nou verhaolloos wordt
Stilvaalt
Heuil stil
In de tied
Die wiedergung
Egbert Hovenkamp II
(Lucas Westerhof, overleden 30-11-2011)
Oostermoer 1999
Aachter grote baanderdeuren
Is ’t topgeheim aal wat ’t slag
Haomerslaogen, lasgeluden
Geheimzinnige bedrievigheid alum
Naormaote de tied wordt körter
Langert zuk de aodem
Menuten vervörmt tot uren
Uren tot haalve naachten
As dan de dag der heer is
Van ’t groot gebeuren
Vret spanning zuk een weg
Deur looug, hoes en schuur
Poetst is aal het gold en koper
Hemmeld bint de heeimen
Prissenteern geeit zuk het dörp
Schreven steeit: Oostermoer 1999
Geert Enting
Oostermoer 2010
In Eext hef aal het volk het drok
Met de blooumentoen, ’t gazon en straoten vegen
Het is er schoon in en um het hoes
Je komt gien onkruud of rommelpot meer tegen
Het is feest in ’t dörp
Tentoonstelling “Oostermoer”
Der is veur elk wat wils
Veur de kinder, jeugd, burgers en de boer
De optocht met praolwaogens
Komt dammiet deur de versierde straoten
Verlochting versiert hoes en toen
Elk döt met an, gieneein kan ’t laoten
En dan ’s aovends in die grote tent
Een modeshow en ook play-back
Muziek en daansen, het kan neeit op
Niks is veur oous te gek
Mor het allermooiste van dit alles is
Het naoberschap, het maandewaark
Daor steeit oous dörpie um bekend
Ja, daorin bint de Eexters iezerstaark
Diny Vedder-Bruins
Oous kerkkie
Eeuwenlang tròk men ter kerke naor Anloo
Men vertròk dan ’s mòrgens al heeil vroo
Het grootste deeil gung te voet
De vrouwluu zunder maantel, allèn een wollen schoet
Met op ’t heufd mutsen met pellerine-kraogen
En die wat meer geld hadden gungen met de koets of met de linnenwaogen
Zie gungen langs het Hoogkruus en het heideveld
Dan deur de Strubben hebt ze mij verteld
Bij de kerk bleef men allemaol stil staon
De vrouwluu kregen een waarme stoof en de manluu wurden een biebel in de haand daon
Zie lusterden eerst naor de preek
Daornao heurden ze het neis van de heeile week
Weerum bleef men haalfweg under een ekkelboom staon
Um dan een beetie oetgerust weer op Eext an te gaon
In 1841 bouwde men in Eext zòlf een kerk
Met Aandern en Zandvoort derbij waren zij sterk
In deze dreei dòrpen stapten ze toen heeil driest
Hoes an hoes langes met een inteeikenliest
En op 5 september 1841, de bevolking was dol
Toen was de “opening”, de kerk was bomvol
De toren, 20 meter hoog was de top
En toen mus de “haon” der nog bovenop
De fabriekspiep kun hij neeit tegen an
Mor die is jammer genog met hulp, weer umvallen dan
Noou kraait de “haon” weer: ik heb het grootste woord
Ik ben weer het baoken van Eext, Aandern en Zandvoort
In 1942 kwam de klok in gebruuk, wat een geluk
Mor in 1943 kwamen de Duutsers en meuiken hum stuk
In 1910 kwaam der een örgel oet een bruudspaor heur portemonnee
En in 1948 weur der een neie klok haold oet Heiligerlee
In de oorlogstied was de kerk aaltied stampvol
En nao de oorlog sprungen de jeugdvereeinigings oet heur bol
Eènkele jaoren leden weurden de kroonluchters besteld
En noou, noou is de toren hersteld
Het bestuur dòt heur bèest, mor het kost heeil veul geld
En heb wij as gemeeinte-leden der wel genog veur hèn teld?
Vandaog is der feest met een maarkt en met muziek
En maok wij de oetgaoven met mekaor weer een beetie liek
Want oous kerkie mot der blieven, hoou leeif steeit zie daor
Dat mot toch kunnen met mekaor
Het is jammer, de kerkgang geeit aachteroet
As wij toch allemaol is oous bèest doet
Eein ding is gewis
Het is toch mooi dat der aof en toou een expositie is
Zoas schilderijen, die de kerk van binnenoet gaot opfleuren
En wees noou is eerlijk, wij wilt toch allemaol geern bij oous kerkkie heuren
En luudt dan de klok op zu’n dag as vandaog, spring in de beein
En kom in oous kerkkie, want die steeit der veur iedereein!!
Diny Vedder-Bruins
Paosvuur
Daor stunden wij te kieken
Van veuren waarm, van aachtern kold
Naor ’t branden van het paosvuur
Die heuile grote staopel holt
Wij gungen het heeile dòrp deur
Sleepten alles bij mekaor
As teeiken dat de winter veurbij was
Het begun van het nije jaor
Een nettie gehaokt an ’n koordtie
Met daorin een haard gekookt ei
Een sinaasappel en walneuten
En aans nog wat slikkerij
Wat was het spannend in ’t duuster
De locht weur grel rood van kleur
De rook dreef zachies op de wind
Met allemaol kleine vonkies d’r deur
Daor stunden wij te kieken
Van veuren waarm, van aachtern kold
Die mooie aole gebruken
Zòrg dat wij ze in ere hold
Lucie Oosterhof-Kremer
Praot mij niet van Eext - laot mij maor even:
Eext; waor Lucas Westerhof en Albert Okken van Gend en Loos genog waden, um de bosschoppen an en in hoes te brengen,
met slikkerij d'r bij veur mien breur en mij - een dag daorveur hadden ze het bestelbooukie al ophaold,
Eext; waor de Weermannegies en ik, vanoet het Staotsbos Geeiten, op de deurtrappers hen mussen, um d'r únder wezen te
wodden, ik bleef in de beein,
Eext; waor nog een schoounmaoker was die mij de les las en toch bij zien leest bleef,
Eext; met zien melkfebriek, waor wij de overbliefsels-van-waor-ze-melkdoppen-van-meuiken metkregen um oouze
deurtrappers met op te tugen,
Eext; waor wij bij Bert Udding zien pap zien bakkerij kaantkoouk kregen, as wij een dag vrij van schooul hadden kregen, as
oouze meester of juffer zeeik was (pas van het schooulplein of muchden wij, beleefbaor, bliede weden),
Eext; met zien schooul, met meester Dorus in de viefde en zesde klas, die mij op een keer vergeleek met Ciske de Rat (ik bin
het sebiet in hoes gaon lezen, het haar een broen umslag, met golden letters, naor ik meein van de Arbeiderspers), ik vun het
een groot complement,
Eext; met een wicht, heur naom neuim ik neeit, dat kovvie in plaots van koffie zee en dat niet aans kun - Dorus zat heur op
tjak en het lukte heur, bij mien weeiten, dus nooit,
Eext; met zien optocht, zunder meziek, bij oous laangs de schooul, zoas ik dat in hoes zee - het wör mij oetstukt dat zuks een
begrafenis heeitte,
Eext; met zien, jaorleks, weerumkommende zigeuners, met golden oorringen, hoouden en zwierig zwaaiende rokken en een
daansende beer op het schooulplein,
Eext; met zien gimmestiekvereeiniging en eeinmaol in het jaor opvoering in "Centrum" - olders geneuten en laachden, ik kun
wel reren,
Eext; met zien Eexterhaltie, waor as ik geboren bin en waor as mien opa en opoe nog altied woonden, toen wij het Staotsbos
Geeiten in gaon waden en waorhen ik op weg van schooul naor hoes, een soepenbrijpleisterplaots haar - ik vin het nog altied
lekker, want ik kreeg het met en oet leeifde,
Eext; met zien ploffietsenrees en concours hippique op het vooutbaalveld, waor as ik ok mien eerste levende-lieve optreden
zag, van under aandern Conny Vink en The Blue Diamonds,
Eext; met zien hunebed, tegenover Eexterhaltie, waor bij-het-zeein-daorvan-veur-de-zoveulste-keer, mij, met een joint en
Frank Herbert's "Duin" in de haand, "As Drent Binj Altied Stoned Umdaj Tussen Hunebedden Woont" an kwam weien,
Eext; waor Gerard Nijenhoes mij anfieterde um op zien Drèens te gaon schrieven: "Lees maor ies wat van Jannie Boerema,
zie wodt ok beïnvloed deur popmeziek.........",
Eext; waor ik laoter weer een zettie, op Eexterhaltie, bin gaon wonen, saomen met Gerda, bij mien oma (ja, ok de taoltied
stun niet stil!) en tweei, vrijgezelle ooms: oom Haarm en oom Wilm - almaol oet de tied nou,
Eext; ik veuil mij een Rustende Jaoger, al he'k nooit een prooi in het oog had ...........
Egbert Hovenkamp II
Schaop waschen
De zun stun hoog, ’t was glunig heeit
De manlu waren nat van ’t zweeit
De fles was veur de leste maol in ’t ronde gaon
Het schaopwaschen was weer daon
En Klompies-Geert, die met was west
Die leuip mor te zeuiken naor zien vest
“Mien vest is vot”, zee Geert en dat is neeit min
Want mien ollozie zit der ok nog in
En Geert die vreuig an elk en eein
Of zie smangs zien vest ok hadden zeein
Het was een aold broen striepsiekoorn vest
En een nikkeln ollozie, mor die leuip nog best
Zie leuipen um de schaopskoel wel tweei, dreei keer
Mor oous Geert vun daor zien vestie neeit weer
Zien zuster vreuig wat hum mankeerde
Toen hie in hoes kwam en zo reerde
“Mien ollozie en mien vest” zee Geert
En hie kreup in ‘d hoouk van ‘d heerd
“Zie bint beide”, zee e snikkend “weg..”
“Die hebt ze dij aofstolen zeg!”
Zo zee zien moouder, “dat weeit ik wel vast
Waorum hej der ok neeit beter op past”
Elk en eein vun het een minne daod
Der weur dan ok nog heeil lang over praot
’t Verbouw in ‘d zummer veuil neeit tegen
En Geert har een nei ollozie kregen
In oktober, toen hie jaorig was
Het kedogie kwam hum gooud van pas
Het weur weer juni en gloepens waarm
De boerhoorn bleuis weer alaarm
Het was weer schaop waschen, Geert gung met
Zien ollozie dee e in ’t kamnet
Zien zulver’n, dat zulden ze hum neeit lappen
Die leuit e zuk neeit zo aofgappen
Het was heeit, het hemd kladde je vaast an d’hoed
De manlu hadden de kleer al oet
Geert trök zuk ok oet, mor wat was dat
Dat daor under zien dikke wollen börstrok zat?
Zien striepsiekoorn vestie, wel verduld
Dat was dan toch zien eigen schuld
Geert har ja nooit weer daor um daacht
Och keerl, wat hebt ze um hum laacht
En Derkies-Dolf die zee: “Goj Geert
Dat schaop waschen is nog neeit zo verkeerd
Dan kriej eeinmaol in ’t jaor, gewis
De heeile hoed weer hemmel en fris”
Stap over de drempel
Een stap over de drempel
Dat doen wij heel ons leven
Soms twijfelen wij en durven niet
En wachten wij maar even
Onze geboorte, dat is ’t begin
De drempel van het leven
Van lopen, praten, wat niet al
Je kunt er niet omheen
Dan komt de schooltijd in ’t verschiet
Wij worden groter zeg
Maar wat is dat een grote stap…
Zolang bij moeder weg!
De drempel naar volwassenheid
Lijkt makkelijk, zo op het oog
Maar dat valt toch raar tegen hoor
Wat is die drempel hoog
Dan komt er soms een donkere dag
Wij moeten afscheid nemen
Van mensen die ons dierbaar zijn
Weer een drempel in ons leven
En als wij in een twistgesprek
Eens iemand pijnlijk raken
Wat is die drempel dan toch hoog
Om het weer goed te maken
Maar blijft nooit voor die drempel staan
Dat zal u vast berouwen
Maar stap er dapper overheen
Met moed en met vertrouwen
Wanneer onze laatste drempel komt
Dat blijft voor ons verborgen
Maar dan zijn wij, naar ik vertrouw
Verlost van pijn en zorgen
W. Dontje-Hoving
’t Ol Baargie
’t Ol Baargie an de Gieterstraot hef daor altied al legen
Boeren wold’n geern anmaok’n mor dat veul tegen
Het mug daor niet vot, zo weur d’r al zegd
Want van hogerhaand was daor beslag op legd
Mor lèst op ’n dag kwam’n daor d’archeologen
Die nam’n het zaokie is goud under d’oog’n
Eén gung an ’t krabben, een ander an ’t fotograveren
Weer een ander an ’t teken, die mus’n het nog leer’n
Zie hadden geluk en vond’n wat ze daachden
Werd’n aal neisgierig, kun’n d’r hòst neeit op waacht’n
En zag’n aal mettertied een omheining van steen’n
Dit kun wel is veur d’bescharming van de graov’n deen’n
Langzaom mor zeker ward’n d’r een paor graoven blootlegd
Van 24-honderd jaor veur Christus, zo wur der zegd
O, hadden ouze veurollers dit nog mor weten
Dat zie deur ’t naogeslacht nooit weurd’n vergeten
W. Dontje-Hoving (1982)
’t Veld
’t Veld dat is veur mij mien kindertied
An ’t zandweggie en slaopen in de bedstee
Ok al was d’r neeit veul geld
Wij wazzan as kinder heul tevree
Bij zummerdag speulden wij op boeten
Op blote voouties in het zaand
Of in de heide naost oous hoes
Vaok muzzen wij met naor ’t laand
Want mam gung met hen korenmeien
Of hen eerpelkrabben, ’t was zwaor
Wij sleupen dan lekker in ’t stro
Wudden van gien zörgen gewaor
Bij winterdag ’s mörgens eerst de kachel an
Pietreuliklip d’r bij en wat holt
De törf d’r op en as ’t dan waarm was
Muchen wij d’r oet, was ’t neeit meer kold
Op klompies klepperden wij naor schooul
Lopend, want fietsen hadden wij neeit
Maor och, wij wuzzen toen neeit beter
En zöngen vaok het hoogste leeid
Wij hebt heul wat oetvreten met mekaor
Ok ondeugde heurde d’r bij
Maor wij daansden en fladderden deur ’t leven
Wazzen wij as vogelies zo vrij
Vaok tegen de aovend in ’t tweeiduuster
Haolde pap zien mondharp op batterij
Wij zöngen dan allerhaande leeidties
Zukke beelden gaot nooit veurbij
’t Veld dat is veur mij mien kindertied
Herinneringen neeit te beschrieven
Maor de waarmte en leeifde van ’t olderliek nust
Zult aaid in je gedachten blieven
Lucie Oosterhof-Kremer
Terugblik op 5 mei 1995
5 mei 1995, een dag met een gouden randje
Die werd overal gevierd in ons hele landje
De zon scheen uitbundig op deze dag
Toen menige Eexter zijn evacué terugzag
Vele herinneringen werden opgehaald
En emoties nogal eens opgelaaid
De commissie had alles perfect geregeld
Dit werd dan ook met een applaus bezegeld
Veel werk hebben ze hiervoor moeten verzetten
Maar och, wie van hen zou daar nu op letten
Zo’n dag als pleegouder nog mee te mogen maken
Gaat toch je hart wel eventjes raken
Wat er in de toekomst ook gebeuren mag
Nooit kunnen ze ons weer afnemen deze dag
Ook de bank die ze ons hebben gegeven
Is een teken dat ze Eext nog niet waren vergeten
Oranjecomité bedankt voor alles wat ge voor ons hebt gedaan
Ge hebt ons een dag bereid die lang in onze herinnering zal blijven staan
Veel moois hebt ge tot stand gebracht
En u kunt terugzien op een geslaagde dag
A.
Leever-Luinge
Weer
O, wat is het weer een weer
Regen, onweer en zo meer
De locht is pikzwaart
Het dundert ok nog haard
Kelders die staot blaank
De brandweer mot der maank
Blikken tunnelie is neeit meer gangbaor
Allemaol waoter daor
In ’t Witzaand is ’t nog gooud aoflopen
Daor blef de weg nog open
De weijer oet het verleden
Is in Evert zien laand weer heden
Bij Woltman is ’t ok aaid wat
Daor bint ze het waoter ok wel zat
Zun dikke bui is neeit gewoon
Mor het mak het heeile dörp weer mooi schoon
Giny Jansen-Lanjouw
Dat beeld.
Het reren van een kind dòt mij mien
hart ineeins veul vlugger kloppen
An taofel met een oetgebreid dinee
de mond aal mor voller proppen.
Ik drei mij um en zeei het beeld
van maoger lieve, ogen groot
Gien eten en zòlfs gien drinken
targend langzaom naodert de dood.
Ik sloek en sloek en zucht heeil deeip
Was ik allang neeit slim stènzat?
Toch eet en drink ik aal mor deur
Het mot ja op… het kost vedan nogal wat…
Dat beeld van honger en de vlucht
lat mij vandaog agil neeit in de steek
Het risseltaot: mien eetlust wordt beparkt
Tot misschien eein dinee minder in de week…
Geert Enting.
Bevrijding
In het holst van de naacht
Sprongen ze oet heur vleeigmachien
De Franse parachutisten
Bij oozs aachter in ’t veld
De buurman braach ze naor ’t staotsbos
Daor warren heur kammeraoden
Um met mekaor een end te maoken
An die tied van oorlog en geweld
Nao nog een week van stilte en spanning
Was het eindelijk zo wied
Kregen ze hulp van de Canadezen
Die kwammen met grof geschut
Met tanks met jeeps en vrachtauto’s
Die vol zaten met jonge soldaoten
Kwamen ze van Assen aof binnen rollen
En gungen de Duutsers op de vlucht
Het Rood Wit Blauw gung oet
’t Wilhelmus klonk weer overaal
Het volk was oetzinnig van bliedschap
Gien spanning meer en gien druk
Vot Duutse uniforms en zwaarte stevels
Vrij praoten zunder bang te wezen
Nao vief duustere bange jaoren
Eindelijk vrij van dat zwaore juk
Naost bliedschap was er ok verdreeit
Um aal die neeit weerum kommen bint
Veul mensen hebt heur leven laoten
Of ze now in ’t verzet zaten of as soldaot
Aal die miljoenen die ze umbraacht hebt
Van kleine kinder tot aole mensken
Zo in de veewaogens naor ’t end station
Veur heur kwam de bevrijding te laot
Daorum mug wij nooit vergeten
How kostbaor het is um in vrijheid te leven
Even weer stil te staon bij die tied
En met mekaor daor alles veur geven
Lucie Kremer